Linda Hoogendam zwom de NK Marathon op zaterdag 11 augustus jl. en finishte na 7 uur 26.51.32. Met deze tijd veroverde zij de 4e plaats, een kleine 5 minuten achter de nummer 3 en behaalde hiermee een overall 12e plaats. Een prachtige prestatie van deze WVZ-zwemster.
Vanaf haar vakantie adres heb ik Linda gevraagd naar haar ervaringen tijdens deze pittige wedstrijd. Hoe bereid je je hierop voor? Hoe ziet de wedstrijd dag er uit en met welke mentale en fysieke ongemakken krijg je te maken? Veel vragen voor Linda, die dit jaar alweer voor de 5e keer het IJsselmeer overstak.
Voor degenen die jou nog niet zo goed kennen: vertel eens iets over jezelf.
‘Ik ben 34 jaar, ik kom uit Delft en ik zwem sinds 3,5 jaar bij WVZ. Ik zwem zowel wedstrijden in het zwembad als in het open water. Maar het leukste vind ik het open water. Iedere wedstrijd is anders. Verder werk ik als gymjuf bij twee verschillende basisscholen.’
Je hebt vorig weekend de NK Marathon gezwommen. Deze wedstrijd is geïntegreerd in de jaarlijkse IJsselmeer Zwemmarathon van Stavoren naar Medemblik. Ik lees dat deze wedstrijd als één van de zwaarste ter wereld geldt. Dat komt door de aanwezige golfslag, het zoete water en de temperatuur van het IJsselmeer. Dat is niet niks, hoe heb je je hierop voorbereid?
‘Sinds afgelopen november heb ik regelmatig op vrijdag een training van 3 uur gedaan. En sinds de grote vakantie heb ik 4 keer per week trainingen van rond de 3 uur gezwommen in De Vliet (50 meter buitenbad in Leiden) en af en toe heb ik getraind in het open water. Ik heb 1 training van 5 uur gedaan. Dit was alweer mijn 5e oversteek en dit was veruit de zwaarste wedstrijd vanwege de weersomstandigheden. De oversteek van het IJsselmeer is trouwens 22km als je recht door zwemt.’
Neem ons eens mee naar het wedstrijdweekend. Ik neem aan dat er heel wat organisatie aan vooraf gaat.
‘Ja dat klopt. Op vrijdagavond 10 augustus, de avond voor de wedstrijd, was er een briefing waar je de laatste wedstrijdinformatie ontvangt over o.a. de weersomstandigheden, de watertemperatuur en de boot indeling. De temperatuur van het water was rond de 21 graden dus dat betekende dat we gelukkig zonder wetsuit mochten zwemmen (onder de 18 graden moet je verplicht een wetsuit aan).
Ook krijgen we te horen met welke boot je gaat zwemmen. Iedere zwemmer heeft namelijk een eigen boot. Op deze boot zitten een aantal mensen. De schipper en iemand die hem helpt, een official en je coach. Op elke boot zit dus een official die in de gaten houdt of alles volgens de regels verloopt en of het goed met je gaat. Je mag bijvoorbeeld niet de boot vast pakken of achter de boot gaan liggen.
Verder houdt de official elke 15 minuten bij hoeveel slagen je per minuut maakt. Als dit te veel zakt, dan kan hij de dokter (die op een snelle boot heen en weer vaart om de zwemmers in de gaten te houden) erbij roepen om te kijken of het nog goed met je gaat. Mijn coach is Petra Casteleijn, zij traint bij de Masters van WVZ. Zij deed dit voor de derde keer. Gedurende de oversteek houdt ze mij goed in de gaten en als het eventueel misgaat, moet ze het water in springen om mij te redden. Verder geeft ze me eten en drinken.’
En dan is de wedstrijddag daar. Hoe laat was de start en waar?
‘Zaterdagochtend moesten we ons om 6.00 uur melden in Medemblik, van hieruit gaan de zwemmers met auto’s naar Stavoren. In Stavoren ontmoet je je schipper en om 9.00 uur is de start. Tijdens de start liggen we met alle zwemmers naast elkaar en na ongeveer 20 minuten, als het veld uit elkaar ligt, mag je boot naar je toe varen.’
Hoe waren de weersomstandigheden?
‘We hadden van te voren gehoord dat het windkracht 4/5 was. Nou zijn de golven in het begin al tijd wat hoger. Maar dit keer waren ze wel erg hoog. Achteraf hoorde ik dat het op bepaalde stukken zelfs windkracht 7 was.’
En hoe verliep de wedstrijd voor jou?
‘Het was erg lastig om naast de boot te blijven liggen. Ik lig normaal dichtbij de boot, maar dat lukte me dit jaar niet. Uiteindelijk ben ik maar wat verder gaan liggen en heb ik geprobeerd een ritme te vinden. Maar dat was erg moeilijk; ik heb de eerste 6 uur vooral gevochten met de golven. Daarna werd het water vlakker en kwam ik meer in mijn slag. Na 3 uur kreeg ik kramp. Ik heb al zwemmend geprobeerd dit er uit te krijgen. Dat lukte me uiteindelijk, maar het duurde al met al zo’n 30 minuten voordat ik er van was verlost.’
Hoe vaak moet je eigenlijk eten en drinken?
‘Tijdens de tocht krijg je drinken en eten aangereikt vanuit de boot. Dit moet je al zwemmend op je rug pakken zonder de boot of de stok aan te raken. Ik neem iedere 15 minuten iets te drinken en om het half uur eet ik een stuk banaan erbij. De laatste paar uur heb ik ook gelletjes genomen.’
Krijg je tijdens de wedstrijd informatie door over je tijd en je plaats bijvoorbeeld?
‘In principe hou ik zelf bij hoe lang ik zwem. Ik ga er van uit dat ik 7 à 8 uur moet zwemmen. En omdat ik weet dat ik elk kwartier te drinken krijg, weet ik hoe lang ik ongeveer nog moet zwemmen. Maar mijn coach geeft het ook wel aan hoor. Soms krijg ik te horen als er iemand opgeeft, als ik iemand inhaal of als ik dichtbij mijn voorgangers in de buurt kom. Dit kan via een memobord, maar dat vind ik zelf heel vervelend, ik hou namelijk niet van afleiding tijdens de tocht. Ik krijg het liefst informatie tijdens het drinken door.’
Wat vind je het leukste gedeelte van de wedstrijd?
‘Het leukste stuk is om de haven binnen te zwemmen. Dan is het nog ongeveer 350 meter en omdat je dan weet dat je er bijna bent, vergeet je de uren er voor. Ik vind het vooral leuk als er bekenden staan te wachten. Deze keer waren Yvette Kilian en Marlinde Beukers met haar moeder komen kijken.’
Ik kan me voorstellen dat je 1000 doden sterft tijdens de race. Hoe ga je daar mentaal mee om?
‘Meestal heb ik het tweede en het derde uur mentaal het zwaarst. Omdat ik dan besef dat het nog heel lang duurt. Maar als ik dat punt eenmaal voorbij ben, dan gaat het wel weer. Tijdens het laatste stukje zie je Medemblik al goed liggen, maar omdat ik weet dat het dan nog even duurt, probeer ik niet meer naar voren te kijken. En daarnaast probeer ik het aantal drink momenten af te tellen. Dat is wel een schatting, want je weet niet hoever het nog is. Pijntjes heb je altijd wel. Het viel dit keer best mee. Na 3 uur had ik dus kramp en daarnaast had ik wat pijn in mijn schouder maar dat trok gelukkig weg.’
En hoe verzorg je je lichaam na deze krachtsinspanning?
‘Je krijgt direct, na de finish en als je je gaat omkleden, een kom soep en ik eet dan ook nog een reep met veel eiwitten. Daarna moet je ook gewoon eten, maar ik heb dan helemaal geen trek. Je lichaam is toch wel van slag na deze inspanning. Ik ben de dag erna even 30 minuten gaan uitzwemmen en verder doe ik het deze week rustig aan en zwem ik af en toe een stukje.’
Het open water seizoen zit er bijna op. Welke wedstrijden staan er nog op het programma voor jou?
‘Ik ga nog een aantal open water wedstrijden zwemmen. Ik wil nog gaan zwemmen in Oosterhout, Wilhelminadorp, Vlissingen, Oss en Anna Paulowna. Maar de belangrijkste wedstrijd is op 9 september: dan ga ik tijdens de EMK in Slovenië de 5km zwemmen.’
Tekst: Dian de Leeuw